از بیماری‌های خفیف و بسیار واگیردار است. این بیماری که در کودکان شایع‌تر است، توسط ویروس هرپس زوستر ایجاد می‌شود.

آبله مرغان بیماری خطرناکی نیست، اما این بیماری برای زنان باردار، نوزادان، نوجوانان، بزرگسالان و افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف می باشند، می تواند مشکلاتی را بوجود آورد.
بعد از این که بیماری آبله مرغان را گرفتید و بهبود یافتید، دوباره به آن مبتلا نمی شوید. اما ویروس این بیماری در بدن فرد بهبود یافته تا مدت ها زنده باقی می ماند. اگر این ویروس دوباره فعال شود، موجب بروز بیماری دردناکی به نام زونا خواهد شد.
اگر تا به حال آبله مرغان نگرفته اید، و یا واکسن آبله مرغان را نزده اید، و یا با فردی که آبله مرغان گرفته، تماس دارید، در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارید.

آبله مرغان چگونه منتقل می شود؟
آبله مرغان، یک بیماری مسری است که به شکل خارش پوستی و ظهور دانه های قرمز رنگ ظاهر می شود. دانه های قرمز پوستی آبله مرغان مانند جوش و آبکی می باشند.این بیماری غالبا در بچه ها ظاهر می شود، اما در هر سنی می توان به این بیماری مبتلا شد. اگر واکسن آبله مرغان را نزده باشید، احتمال مبتلا شدن به این بیماری بیشتر است.


راه های سرایت:
آبله مرغان توسط ویروس "واریسلا زوستر" به وجود می آید. این ویروس به سرعت پخش می شود. این ویروس توسط عطسه کردن، سرفه کردن و یا بشقاب و لیوان مشترک داشتن انتقال می یابد. همین طور اگر مایع تاول آبکی را لمس کنید، آبله مرغان خواهید گرفت.

یک فردی که آبله مرغان دارد، ولی هنوز علائم بیماری را ندارد، به سرعت ویروس این بیماری را پخش خواهد کرد.
بیماری آبله مرغان 2 تا 3 روز قبل از ظهور دانه های پوستی تا بعد از این که همه تاول ها خشک شدند، قابل سرایت می باشد.

نشانه ها:
اولین نشانه این بیماری، تب و بعد از آن سردرد و گلودرد است. احساس کسالت، خستگی و میل نداشتن به غذا از علائم دیگر این بیماری می باشد. دانه های پوستی آبله مرغان، 1 تا 2 روز بعد از آن که علائم اولیه به وجود آمد، ظاهر می شوند. اما علائم در برخی مبتلایان، فقط دانه (بدون تب و دیگر نشانه ها) می باشد.

اگر با کسی که آبله مرغان داشته، در تماس بوده اید، معمولا 14 تا 16 روز طول می کشد تا علائم و نشانه های اولیه آبله مرغان در شما ظاهر شود. این دوره به نام دوره نهفتگی یا کمون است.
بعد از ظهور دانه های قرمز آبله مرغان، غالبا 1 تا 2 روز طول می کشد تا دانه ها در تمام بدن پخش گردند. معمولا 5 تا 7 روز طول می کشد تا هر دانه ها خشک شود و بیافتد.
هنگامی که دانه های پوستی خشک شد، می توانید به محل کار، مدرسه و غیره بروید.

 
نشانه های نادر در آبله مرغان
پنومونی (ذات الریه): اگر ویروس آبله مرغان به طرف ریه برود، مبتلا به ذات الریه می شوید. این بیماری غالبا در نوجوانان، بالغین و زنان بارداری که آبله مرغان را در سه ماهه ی آخر بارداری گرفته اند، مشاهده می شود.
آنسفالیت (تورم مغز): ممکن است 5 تا 10 روز بعد از ظهور دانه های پوستی، این بیماری به وجود بیاید. آنسفالیت در کودکان ممکن است، بر مخچه اثراتی داشته باشد و عدم هماهنگی عضلات را به وجود آورد. علائم آنسفالیت شامل گیجی، تب بالا، سردرد زیاد، خواب آلودگی، حساس به روشنایی و تهوع می باشد. در موارد خیلی جدی، ممکن است فرد تشنج کند.
بینایی کم: ویروس آبله مرغان ممکن است، قرنیه چشم را آلوده و زخم کند و در نتیجه موجب کاهش قدرت بینایی گردد.
سندرم reye: در افراد کمتر از 20 سالی که آبله مرغان گرفته اند و آسپیرین مصرف می کنند، این سندرم به وجود خواهد آمد.
آرتریت (ورم مفاصل): برخی از افراد مبتلا به آبله مرغان، دچار درد عضله و مفصل می شوند. این درد غالبا تا زمانی که دانه ها وجود دارد، ادامه خواهد داشت.

 
مشکلات نادر و کمیاب بیماران مبتلا به آبله مرغان:
- التهاب عصب بینایی یا نخاع
- التهاب بافت های اطراف مغز و نخاع (مننژیت)
- تخریب عصب به علت مشکلات حرکتی
- اختلال در خون مانند: کاهش مقدار سلول های خونی که کمک به انعقاد خون می کنند (ترومبوسیتوپنیا)

 
مشکلات زنان باردار:
زنان بارداری که در نیمه اول بارداری دچار آبله مرغان شوند، یا جنین خود را سقط می کنند و یا نوزاد، قبل از موقع به دنیا خواهد آمد.
زنان بارداری که در سه ماهه آخر بارداری به آبله مرغان دچار گردند، ممکن است دچار پنومونی شوند و یا حتی ممکن است در اثر این بیماری از دنیا بروند.
دو نوزاد از 100 نوزادانی که مادران شان در طی بارداری، آبله مرغان گرفته اند، ممکن است در 20 روز اول تولد خود آبله مرغان بگیرند. این نوزادان می توانند علائم زیر را دشته باشند:

* نقص تولد: یک پا کوچک تر از پای دیگر، جای زخم روی دست یا پا و یا مشکلات بینایی
* کاهش وزن تولد
* صرع
* تاخیر هوشی
* عفونت shingle (زونا): درد، احساس خارش و سوزش در یک طرف بدن.
* مرگ : 7 نوزاد از 100 نوزاد، بر اثر این بیماری از بین می روند.

 
درمان:
درمانی برای آبله مرغان وجود ندارد، به جز استراحت و دادن داروها برای پایین آوردن تب و کاهش خارش.
برای پایین آوردن تب می توانید کارهای زیر را انجام دهید:
- آب و مایعات فراوان بنوشید. می توانید یخ نیز بمکید.
- با آب ولرم حمام کنید.
- لباس های نازک و نخی به تن کنید و از لباس های زبر و گرم دوری کنید.
- داروها را به موقع مصرف کنید.
- در مورد افراد کوچک تر از 20 سال سن، از آسپیرین استفاده نکنید، زیرا امکان دارد سندرم Reye را به وجود آورد.


توصیه هایی به افراد مبتلا به آبله مرغان:
* از خاریدن پوست تان خودداری کنید ، زیرا اولا آلودگی زیر ناخن ها وجود دارد. ثانیا پوست تان را زخم می کنید.
* حمام آب سرد و یا گرم بگیرید. 20 تا 30 دقیقه در حمام باشید تا پوستتان نرم شود.
* از صابون استفاده نکنید و یا از صابون های ملایم (صابون بچه و یا صابون های مخصوص پوست های حساس) استفاده کنید.
* حمام با جو بسیار خوب است. شما می توانید یک لیوان جو را با سه لیوان آب سرد مخلوط کرده و در آب وان حمام بریزید.
* از نشاسته ذرت نیز می توان به جای جو استفاده کرد. به این ترتیب که دو لیوان نشاسته ذرت را به آب وان حمام اضافه کنید.
* بعد از حمام کردن، پوست خود را به آرامی خشک کنید، اما نباید حوله را بر روی پوست خود بکشید.
* لباس های خود را با مایع یا پودر لباسشویی ملایم بشویید (نباید این ها دارای ماده پاک کننده قوی باشند).
* دستکش 10 درصد نخی به دست کنید تا از خاراندن جلوگیری نمایید.
* دستان خود را همیشه بشویید.
* سعی کنید در شرایطی قرار نگیرید که عرق کنید، مثلا در اتاق گرم.

 
واکسن آبله مرغان برای چه افرادی توصیه می شود؟
برای تمام افراد بیشتر از یک سال، در 2 دوز تزریق می گردد. اولین دوز را در 12 تا 15 ماهگی و دوز بعدی را در 4 تا 6 سالگی دریافت می کنند (دوز دوم را می توان سه ماه بعد از دوز اول دریافت کرد).
کودکان و بالغینی که آبله مرغان نگرفته اند.
افرادی که در کنار فردی که آبله مرغان دارد، زندگی می کنند.

 

واکسن آبله مرغان برای چه افرادی توصیه نمی شود؟
- زنان باردار. خانم ها می توانند تا یک ماه قبل از باداری این واکسن را تزریق کنند و بعد از آن دیگر مجاز نیستند.
- افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف
- افراد دچار تنگی نفس و آسم
- افرادی که دارای بیماری های مزمن و طولانی می باشند، مانند، بیماران دچار سرطان خون.
- افرادی که به آنتی بیوتیک نئومایسین آلرژی دارند، زیرا واکسن آبله مرغان دارای مقدار کمی نئومایسین می باشد.
- افرادی که به تازگی خون، پلاسما و یا ایمنوگلوبولین دریافت کرده اند. باید این اشخاص مدت 3 تا 11 ماه صبر کنند و بعد واکسن آبله مرغان را بزنند.

 
جلوگیری از آبله مرغان:
با تزریق واکسن آبله مرغان، می توان از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد. پزشکان دو دوز از این واکسن را برای کودکان یک سال و بالاتر توصیه می کنند.
هیچ گاه کودک خود را نزدیک فردی که آبله مرغان دارد، قرار ندهید. افراد بسیاری تصور می کنند که اگر کودک آبله مرغان بگیرد، در بزرگسالی ایمن خواهد بود، اما این مسئله می تواند کودک را با مشکلات شدیدی روبرو کند.
بهتر است افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، داروهای ضد ویروس دریافت کنند.